عکاسی هنری است که فی نفسه وسیله ای برای بیان دیدگاه و آفرینشی است که بر بستر عناصر بیرونی در رابطه ای تنگاتنگ با تخیل شخص عکاس شکل می گیرد.
عکاسی در حقیقت بازنمایی نگاه و تجربه و بیانی از تفکر هنرمند است در ثبت لحظه هایی که منجر به پدید آمدن این شاخه از هنرهای تجسمی گردیده است. این شاخه از هنر با مقبولیتی که دارد ، می تواند راه خوبی باشد برای ابراز اندیشه و ثبت نگاهی که گاهی با دیدن اثر حس همذات پنداری را در بیننده ایجاد می کند، بنابراین موضوع و سبک هر عکسی، از دنیای درونی و بیرونی عکاس خبر می دهد.
اینها خلاصه ای از گفت و گویی بود که با علی آذرنیا عضو هیات داوران سومین جشنواره آثار و تولیدات استانی حوزه هنری در بخش هنرهای تجسمی (عکاسی) داشتیم.
علی آذرنیا کماری متولد 1338، تهران و فارغ التحصیل کارشناسی عکاسی دانشگاه تهران در سال 1368 است.
او که بازنشسته بخش عکس روزنامه اطلاعات است بعد از دعوت به کار مجدد، دبیری سرویس عکس این روزنامه را به عهده گرفت. وی در کنار این کار به تدریس در مقاطع مختلف کاردانی و کارشناسی مشغول است. آذرنیا همچنین در این دوره از جشنواره آثار و تولیدات استانی، داوری بخش عکس در قسمت هنرهای تجسمی را بر عهده دارد.
به نظر شما عکاسی در شهرستان با تهران تفاوتی دارد؟
حقیقتا در این مورد نمی شود شهرستان ها را� از تهران تفکیک کرد. در حقیقت هنرمندان در شهرستان هم به دوربین و ملزومات آن از طریق سفارش خرید (که در حال حاضر بسیاری از فروشگاه ها در تهران انجام می دهند) می توانند دست پیدا کنند. به نظر من عکاسی نوعی بازنمایی درونی و یک حس است. جوانان علاقه مند به این رشته هنری با مطالعه کتاب های بسیار زیادی که در این زمینه منتشر شده و خانه عکاسان حوزه هنری نیز در این زمینه عناوین مختلفی کتاب دارد می توانند به نیاز دانشی و علمی خوبی دست پیدا کنند مضاف بر اینکه در فضاهای مجازی نیز می توان بسیاری از تکینکها و اصول عکاسی را فراگرفت و دید.
نقش جشنواره های استانی را در ارتقای کیفی عکاسی در استان های مختلف چگونه می بینید؟
نمایشگاه هایی اینچنینی که به همت حوزه هنری برگزار می شود می تواند جایی باشد برای ارائه آثار ضمن اینکه بستر لازم برای ارتباطات بیشتر و رودروی هنرمندان را فراهم می کند. مانند بسیاری از جشنواره های دیگر که به علت تجمع افکار، ارتباط انسانی و فکری خوبی هم اتفاق می افتد. البته در اینجا هم و سن سال بودن شرکت کنندگان نیز می تواند به برقراری بهتر این ارتباط فکری کمک کند.
آقای آذرنیا کار داوری آثار را با لحاظ کردن چه شاخصه هایی پیش بردید؟
عناصر دریافتی که در مرحله اول عناصر بصری را شامل می شود یکی از شاخصه ها بود، ترکیب بندی مناسب و ... بسیاری عوامل هم که جز همین شاخصه قرار می گیرند. اما به هرحال همسو بودن درک داور با ادراک عکاس نیز می تواند تاثیرگذار باشد. به نظر من عکس خوب در نگاه اول خود را نشان می دهد و به نسبت بقیه عکس ها زیرمجموعه عکس شماره یک قرار می گیرند.
سطح آثار را چگونه می بینید؟
کارها به نسبت خوب بودند. برخی کارها گرافیکی و بعضی احساسی بودند. البته شرایط سنی و ... خود عکاس نیز باید لحاظ شود. در بعضی مواقع هنرمند به وسیله چیدمان برخی عناصر بیان خود را ثبت می کند و اگر کار تکنیک ابزاری پائینی هم داشته باشد اما نگاه و زاویه دید مناسبی داشته باشد، بیننده متوجه می شود. به هر حال کارهای مستند اثرگذاری بیشتری دارند چون حامل اندیشه و فکر عکاس هستند.
چه پیشنهادی جهت ارتقای کیفی و رو به رشد آثار هنرمندان جوان در این جشنواره دارید؟
دایر کردن کارگاه های آموزشی به نظر من می تواند محل مناسبی باشد برای یادگیری و آموزش بیشتر جوانان. در حقیقت محلی است برای بحث و بررسی بیشتر کارها و تبادل اطلاعات. دیدن کارهای� برتر در دل خود آموزشی عملی را دارد و می تواند باعث ایجاد انگیزه و تلاش بیشتر هنرمندان جوان شود. در عین حال برگزاری این جشنواره به خودی خود می تواند در جوانان تحرک و پویایی بیشتری ایجاد کرده و الهام بخش باشد.
در صحبت های خود به مطالعه اشاره کردید،آیا مطالعه جنبی به داشتن دید منحصر به فرد در عکاس منجر می شود؟
قطعا همین طور است. ببینید نگاه فردی که ریاضیات می خواند با خواننده کتاب های فلسفی و کسی که اصلا به مطالعه علاقه ای ندارد، متفاوت است و این تفاوت در نگاه در جهان بینی عکاس هم تاثیر گذار است و باعث می شود تا کارهای متفاوتی ثبت شوند.
در نهایت نتیجه هایی که چنین جشنواره هایی باید داشته باشند را چه می دانید؟
برگزاری این جشنواره ها به تنهایی می تواند سطح بالای ارتباطی هنرمندان را باعث شود که خود این مساله تبادل تجربیات ، ایجاد انگیزه و سوق دادن جوانان به سمت پیشرفت را شامل می شود.